مهارت‌آموزی در عصر اتوماسیون: جایگاه انسان در 2025

عصر حاضر، دوره‌ای از دگرگونی‌های شگرف و بی‌سابقه است که با سرعت خیره‌کننده‌ای در حال پیشروی است. در قلب این تحولات، پدیده‌ای به نام اتوماسیون قرار دارد که با توان هوش مصنوعی، یادگیری ماشین و رباتیک، چشم‌اندازهای کار، اقتصاد و جامعه را به کلی در حال بازتعریف است. دیگر صحبت از تأثیر اتوماسیون بر آینده نیست، بلکه موضوع بر سر تأثیر آن بر حال و آینده‌ای بسیار نزدیک، یعنی تا سال 2025 است. این مقاله به بررسی عمیق جایگاه انسان در این اکوسیستم جدید کاری می‌پردازد و بر اهمیت مهارت‌آموزی در عصر اتوماسیون به عنوان کلید بقا و شکوفایی تأکید می‌کند. با ورود تکنولوژی‌های پیشرفته به هر صنعتی، از تولید و خدمات گرفته تا بهداشت و آموزش، پرسش اصلی این است: انسان چه نقشی خواهد داشت؟ آیا انسان در این میان جایگاه خود را از دست می‌دهد، یا با تطبیق‌پذیری و ارتقاء مهارت‌هایش، قادر به خلق ارزش‌های نوین و ایفای نقش‌های مکمل خواهد بود؟ پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهند که بسیاری از مشاغل تکراری و مبتنی بر قانونمندی‌های مشخص، توسط ماشین‌ها تصاحب خواهند شد، اما در مقابل، فرصت‌های شغلی جدیدی نیز پدیدار می‌شوند که نیازمند ترکیبی منحصر به فرد از مهارت‌های شناختی پیشرفته، هوش هیجانی، خلاقیت و توانایی حل مسائل پیچیده هستند. بنابراین، درک عمیق این تغییرات، پیش‌بینی نیازهای آتی بازار کار و سرمایه‌گذاری بر روی مهارت‌های آینده، دیگر یک انتخاب نیست، بلکه یک ضرورت استراتژیک برای افراد، سازمان‌ها و دولت‌ها محسوب می‌شود. هدف این نوشتار، تحلیل جامع این پدیده، شناسایی مهارت‌های حیاتی برای افق 2025 و ارائه راهبردهایی برای اطمینان از حفظ و ارتقاء جایگاه انسان در 2025 در این دنیای جدید است.

فهم عمیق اتوماسیون و ابعاد آن

برای درک جایگاه انسان در 2025 در بستر اتوماسیون، ابتدا باید مفهوم اتوماسیون و ابعاد مختلف آن را به دقت تشریح کرد. اتوماسیون صرفاً به معنای جایگزینی نیروی کار انسانی با ماشین‌آلات نیست؛ بلکه پدیده‌ای چندوجهی است که شامل طیف وسیعی از فناوری‌ها و رویکردهای نوآورانه می‌شود. هسته اصلی اتوماسیون مدرن، هوش مصنوعی (AI) است که به ماشین‌ها امکان می‌دهد وظایفی را که قبلاً نیازمند هوش انسانی بودند، انجام دهند؛ از تشخیص الگو و تصمیم‌گیری گرفته تا پردازش زبان طبیعی و حل مسائل. زیرشاخه‌های هوش مصنوعی مانند یادگیری ماشین (ML) و یادگیری عمیق (DL) به سیستم‌ها اجازه می‌دهند تا از داده‌ها یاد بگیرند و عملکرد خود را بدون برنامه‌ریزی صریح بهبود بخشند. این قابلیت، انقلابی در تحلیل داده‌ها، پیش‌بینی رفتارها و بهینه‌سازی فرآیندها ایجاد کرده است.

رباتیک، بعد فیزیکی اتوماسیون را نمایندگی می‌کند. ربات‌های صنعتی در خطوط تولید، ربات‌های همکار (Cobots) در کنار انسان‌ها، و ربات‌های خدماتی در بیمارستان‌ها و رستوران‌ها، همگی نمونه‌هایی از این بعد هستند. این ربات‌ها نه تنها قادر به انجام وظایف فیزیکی تکراری و سنگین هستند، بلکه با پیشرفت در بینایی ماشینی و درک محیط، توانایی انجام کارهای ظریف و پیچیده را نیز پیدا کرده‌اند. ترکیب هوش مصنوعی با رباتیک، به ظهور ربات‌های هوشمند منجر شده که قادر به یادگیری، سازگاری و حتی تعامل با انسان هستند.

بعد دیگری از اتوماسیون که در حال نفوذ به تمامی صنایع است، اتوماسیون فرآیندهای رباتیک (RPA) است. RPA به نرم‌افزارها اجازه می‌دهد تا وظایف مبتنی بر قانون و تکراری را در سیستم‌های کامپیوتری، دقیقاً مانند انسان انجام دهند. این شامل ورود داده، پردازش فاکتورها، پاسخگویی به ایمیل‌های استاندارد و بسیاری از وظایف اداری دیگر می‌شود. RPA با کاهش خطای انسانی، افزایش سرعت و بهره‌وری، تحولی عمیق در عملیات‌های پشتیبانی و اداری ایجاد کرده است.

همچنین، نباید از نقش اینترنت اشیا (IoT) در تقویت اتوماسیون غافل شد. IoT با اتصال میلیاردها دستگاه و حسگر به یکدیگر، جریان بی‌وقفه‌ای از داده‌ها را ایجاد می‌کند که می‌تواند توسط سیستم‌های هوش مصنوعی برای بهینه‌سازی فرآیندها، نگهداری پیش‌بینانه و اتوماسیون تصمیم‌گیری‌ها مورد استفاده قرار گیرد. از شهرهای هوشمند گرفته تا کارخانه‌های هوشمند، IoT زیرساخت لازم برای اتوماسیون در مقیاس وسیع را فراهم می‌کند.

تأثیر این فناوری‌ها به صورت مجزا و ترکیبی، فراتر از اتوماسیون صرف وظایف است. آن‌ها منجر به دگرگونی کامل مدل‌های کسب‌وکار، ایجاد صنایع جدید و از بین رفتن برخی دیگر می‌شوند. برای مثال، اتوماسیون در صنعت خودرو به معنای رباتیک در خط مونتاژ است، اما در بخش خدمات مالی، به معنای الگوریتم‌هایی است که تصمیمات اعتباری را اتخاذ می‌کنند یا مشاوره‌های سرمایه‌گذاری می‌دهند. درک این ابعاد مختلف اتوماسیون، اولین گام برای شناسایی مهارت‌های آینده و جایگاه انسان در 2025 است؛ چرا که تنها با این شناخت عمیق می‌توان برنامه‌ریزی‌های استراتژیک برای بازآموزی و ارتقاء مهارت‌ها انجام داد.

تحولات پیش‌روی بازار کار تا 2025: چالش‌ها و فرصت‌ها

آینده بازار کار، به ویژه تا سال 2025، صحنه‌ای از چالش‌ها و فرصت‌های بی‌سابقه است که مستقیماً از نفوذ روزافزون اتوماسیون، هوش مصنوعی و دیجیتالی‌سازی ناشی می‌شود. این دوره نه تنها شاهد از بین رفتن برخی مشاغل خواهد بود، بلکه به طور همزمان، موج جدیدی از نیازها و نقش‌های شغلی را نیز ایجاد می‌کند. فهم این دینامیک دوگانه برای هر فرد، سازمان و دولتی که به دنبال تضمین جایگاه انسان در 2025 است، حیاتی است.

یکی از بزرگترین چالش‌ها، جابه‌جایی شغلی است. مشاغلی که ماهیت تکراری، قابل پیش‌بینی و مبتنی بر قوانین مشخص دارند، بیشترین آسیب‌پذیری را در برابر اتوماسیون دارند. این شامل بخش‌های قابل توجهی از مشاغل تولیدی، اداری، خدمات مشتری و حمل و نقل می‌شود. به عنوان مثال، ورود ربات‌های پیشرفته در خطوط تولید، نرم‌افزارهای RPA در حسابداری و پردازش داده، و وسایل نقلیه خودران، می‌توانند بخش‌های بزرگی از نیروی کار فعلی را تحت تأثیر قرار دهند. این جابه‌جایی، نگرانی‌هایی در مورد افزایش بیکاری و نابرابری اجتماعی ایجاد می‌کند، مگر اینکه راهکارهای مؤثری برای بازآموزی و انتقال مهارت‌ها فراهم شود.

چالش دیگر، تشدید رقابت برای مهارت‌های جدید است. با افزایش تقاضا برای مهارت‌هایی که ماشین‌ها قادر به انجام آن‌ها نیستند، رقابت برای نیروی کار ماهر در این حوزه‌ها افزایش می‌یابد. شکاف مهارت‌ها (Skill Gap) بین آنچه که کارفرمایان نیاز دارند و آنچه که نیروی کار فعلی در اختیار دارد، بزرگتر خواهد شد. این موضوع می‌تواند به کمبود نیروی کار متخصص در بخش‌های پرتقاضا و همزمان، مازاد نیروی کار در بخش‌های سنتی منجر شود.

با این حال، اتوماسیون تنها چالش‌آفرین نیست، بلکه فرصت‌های بی‌شماری نیز خلق می‌کند. اصلی‌ترین فرصت، ایجاد مشاغل جدید و متحول شده است. نقش‌هایی مانند متخصص هوش مصنوعی، مهندس یادگیری ماشین، تحلیلگر داده بزرگ، متخصص امنیت سایبری، طراح تجربه کاربری (UX Designer) برای سیستم‌های هوشمند، متخصص اخلاق هوش مصنوعی، و مربی رباتیک، تنها چند نمونه از مشاغلی هستند که تقاضا برای آن‌ها به شدت در حال افزایش است یا به تازگی پدید آمده‌اند. این مشاغل نه تنها نیازمند دانش فنی عمیق هستند، بلکه به مهارت‌های انسانی منحصربه‌فردی نیز احتیاج دارند که در ادامه به تفصیل بررسی خواهند شد.

فرصت دیگر، ارتقاء بهره‌وری و کیفیت کار است. اتوماسیون می‌تواند انسان‌ها را از وظایف تکراری و طاقت‌فرسا آزاد کند و به آن‌ها اجازه دهد تا بر روی کارهای خلاقانه، استراتژیک و نیازمند تعامل انسانی متمرکز شوند. این امر می‌تواند به افزایش رضایت شغلی، نوآوری و در نهایت، بهبود کلی کیفیت محصولات و خدمات منجر شود. به عنوان مثال، پزشکان می‌توانند با کمک هوش مصنوعی در تشخیص بیماری‌ها، وقت بیشتری را صرف تعامل با بیماران و ارائه مراقبت‌های انسانی کنند. کارمندان اداری می‌توانند با اتوماسیون فرآیندهای دفتری، به تحلیل داده‌ها و تصمیم‌گیری‌های استراتژیک‌تر بپردازند.

همچنین، افزایش تقاضا برای مهارت‌های انسانی فرصتی بی‌بدیل است. در جهانی که ماشین‌ها کارهای روتین را انجام می‌دهند، ارزش مهارت‌هایی مانند حل مسئله پیچیده، تفکر انتقادی، خلاقیت، نوآوری، هوش هیجانی، مذاکره، رهبری و توانایی کار تیمی به شدت افزایش می‌یابد. این مهارت‌ها، جوهر جایگاه انسان در 2025 را تشکیل می‌دهند و نمی‌توانند به راحتی توسط ماشین‌ها بازتولید شوند. بنابراین، تمرکز بر مهارت‌آموزی در عصر اتوماسیون باید شامل هر دو بُعد فنی و انسانی باشد تا افراد بتوانند در این بازار کار متحول شده، رقابت‌پذیر باقی بمانند و شکوفا شوند.

مهارت‌های حیاتی برای بقا و شکوفایی در عصر اتوماسیون

در دنیای شتاب‌زده‌ای که اتوماسیون و هوش مصنوعی آن را بازتعریف می‌کنند، بقا و شکوفایی افراد به شدت به توانایی آن‌ها در توسعه و انطباق با مهارت‌های آینده گره خورده است. تا سال 2025، دیگر داشتن صرفاً مهارت‌های فنی در یک حوزه خاص کافی نخواهد بود؛ بلکه ترکیبی از مهارت‌های شناختی، اجتماعی و دیجیتال ضروری است. این بخش به تفصیل به مهارت‌های حیاتی برای بقا و شکوفایی در عصر اتوماسیون می‌پردازد که جایگاه انسان در 2025 را تضمین می‌کنند.

الف. مهارت‌های شناختی پیشرفته

• تفکر انتقادی و تحلیل‌گری: با حجم عظیمی از داده‌ها و اطلاعاتی که توسط سیستم‌های هوش مصنوعی تولید می‌شوند، توانایی ارزیابی، تحلیل و استنتاج منطقی از این داده‌ها بسیار حیاتی است. انسان‌ها باید بتوانند سوگیری‌ها را شناسایی کنند، روایی اطلاعات را بسنجند و به تصمیم‌گیری‌های آگاهانه دست یابند.
• حل مسئله پیچیده: ماشین‌ها می‌توانند مسائل تعریف شده و تکراری را حل کنند، اما حل مسائل جدید، مبهم و چندوجهی که نیاز به خلاقیت، تفکر خارج از چارچوب و درک بافتار گسترده دارند، همچنان در قلمرو انسان باقی می‌ماند. این مهارت شامل توانایی تعریف مسئله، تحلیل ریشه‌ها، ارائه راهکارهای خلاقانه و ارزیابی پیامدها می‌شود.
• خلاقیت و نوآوری: در جهانی که کارهای روتین اتوماسیون می‌شوند، ارزش کارهای خلاقانه و نوآورانه به شدت افزایش می‌یابد. این شامل توسعه محصولات و خدمات جدید، ایده‌های هنری و فرهنگی، راهکارهای بازاریابی خلاقانه، و رویکردهای نوین در حل مسائل اجتماعی و کسب‌وکاری است. خلاقیت نه تنها به معنای ابداع چیزهای نو است، بلکه شامل توانایی دیدن ارتباطات جدید بین ایده‌های موجود نیز می‌شود.

ب. مهارت‌های اجتماعی و هیجانی (مهارت‌های نرم)

• هوش هیجانی (EQ): توانایی درک، مدیریت و استفاده مؤثر از احساسات خود و دیگران، برای تعاملات انسانی بسیار مهم است. در محیط‌های کاری هیبریدی و تیمی، هوش هیجانی به حل تعارضات، ساختن روابط قوی، ایجاد انگیزه و رهبری مؤثر کمک می‌کند. ماشین‌ها نمی‌توانند به عمق هوش هیجانی انسان دست یابند.
• همکاری و کار تیمی: پروژه‌های پیچیده در عصر اتوماسیون، نیازمند همکاری افراد با تخصص‌های مختلف، از جمله مهندسان داده، متخصصان هوش مصنوعی و متخصصان حوزه کسب‌وکار هستند. توانایی کار مؤثر در یک تیم متنوع، گوش دادن فعال، ارائه بازخورد سازنده و رسیدن به اجماع، از اهمیت بالایی برخوردار است.
• مذاکره و متقاعدسازی: این مهارت‌ها برای هر نقشی که نیازمند تعامل با ذینفعان، مشتریان یا همکاران باشد، ضروری است. توانایی درک نیازهای طرف مقابل، پیدا کردن نقاط مشترک و رسیدن به توافقات برد-برد، یک مهارت کاملاً انسانی است.
• رهبری و مدیریت افراد: حتی با وجود اتوماسیون فرآیندها، نیاز به رهبرانی که بتوانند تیم‌ها را الهام بخشند، مسیر را تعیین کنند، توسعه حرفه‌ای افراد را پشتیبانی کنند و فرهنگ سازمانی مثبتی را ایجاد کنند، همچنان پابرجاست.

ج. مهارت‌های دیجیتال و سواد داده

• سواد داده (Data Literacy): توانایی خواندن، کار کردن، تحلیل و ارتباط برقرار کردن با داده‌ها. این شامل درک چگونگی جمع‌آوری داده‌ها، تفسیر آن‌ها، شناسایی الگوها و استفاده از ابزارهای تحلیلی پایه می‌شود.
• تفکر الگوریتمی و سواد هوش مصنوعی: نیاز نیست همه برنامه‌نویس شوند، اما درک اساسی از چگونگی عملکرد الگوریتم‌ها، محدودیت‌های هوش مصنوعی و کاربردهای آن در حوزه کاری خود، بسیار مهم است. این شامل توانایی تعامل مؤثر با سیستم‌های هوش مصنوعی و فهم خروجی‌های آن‌هاست.
• امنیت سایبری: با افزایش وابستگی به فناوری‌های دیجیتال، آگاهی از تهدیدات امنیت سایبری و بهترین شیوه‌های حفاظت از اطلاعات و سیستم‌ها برای هر کارمندی ضروری است.

د. مهارت‌های انطباقی و روانی

• انعطاف‌پذیری و چابکی یادگیری (Learning Agility): تغییرات سریع بازار کار، مستلزم توانایی افراد برای انطباق سریع با نقش‌ها، فناوری‌ها و محیط‌های جدید است. “چابکی یادگیری” به معنای توانایی و تمایل به یادگیری مداوم، فراموش کردن دانش قدیمی در صورت نیاز، و به کارگیری آموخته‌های جدید در موقعیت‌های مختلف است.
• استقامت و تاب‌آوری: در برابر عدم قطعیت‌ها و دگرگونی‌ها، توانایی حفظ انگیزه، مدیریت استرس و بازیابی از شکست‌ها برای حفظ سلامت روان و ادامه مسیر حرفه‌ای حیاتی است.
• مهارت‌آموزی مستمر (Lifelong Learning): مهمترین مهارت از همه، توانایی و میل به یادگیری مادام‌العمر است. با توجه به سرعت تغییرات، مهارت‌هایی که امروز کاربرد دارند، ممکن است فردا منسوخ شوند. بنابراین، سرمایه‌گذاری بر روی فرآیند یادگیری، خود مهمتر از کسب دانش خاص است.

توسعه این مهارت‌ها نیازمند یک رویکرد جامع در مهارت‌آموزی در عصر اتوماسیون است که هم بر آموزش رسمی و هم بر یادگیری تجربی در محل کار تأکید دارد. این مهارت‌ها نه تنها فرد را برای جایگاه انسان در 2025 مجهز می‌کنند، بلکه به او امکان می‌دهند تا در این عصر جدید، نه تنها زنده بماند، بلکه بدرخشد و ارزش‌آفرینی کند.

نقش آموزش و بازآموزی نیروی کار: استراتژی‌های فردی و سازمانی

برای اطمینان از حفظ جایگاه انسان در 2025 در دوران اتوماسیون، نهادهای آموزشی، دولت‌ها، سازمان‌ها و خود افراد، مسئولیت مشترکی در زمینه آموزش و بازآموزی نیروی کار دارند. این یک سرمایه‌گذاری ضروری در سرمایه انسانی است که نه تنها به رشد اقتصادی کمک می‌کند، بلکه ثبات اجتماعی را نیز تضمین می‌کند. برنامه‌ریزی برای مهارت‌آموزی در عصر اتوماسیون باید از هر دو بعد فردی و سازمانی صورت گیرد.

استراتژی‌های فردی برای مهارت‌آموزی:

1. ذهنیت یادگیری مادام‌العمر: مهمترین گام برای هر فرد، پذیرش این واقعیت است که یادگیری یک فرآیند پایانی ندارد. افراد باید مشتاق و فعال در جستجوی دانش و مهارت‌های جدید باشند. این شامل مطالعه کتاب‌ها و مقالات، شرکت در وبینارها و کنفرانس‌ها، و پیگیری دوره‌های آنلاین است.
2. شناسایی شکاف‌های مهارتی: افراد باید به طور منظم مهارت‌های فعلی خود را در مقابل نیازهای آتی بازار کار ارزیابی کنند. این شامل شناسایی نقاط ضعف و قوت، و تمرکز بر مهارت‌هایی است که احتمالاً در آینده ارزشمندتر خواهند بود. منابعی مانند گزارش‌های مجمع جهانی اقتصاد و پیش‌بینی‌های صنعتی می‌توانند در این زمینه کمک‌کننده باشند.
3. استفاده از منابع آموزشی متنوع: عصر دیجیتال امکان دسترسی به منابع آموزشی بی‌نظیری را فراهم کرده است. پلتفرم‌های یادگیری آنلاین (MOOCs) مانند Coursera, edX, Udemy، و LinkedIn Learning دوره‌های تخصصی در حوزه‌هایی مانند هوش مصنوعی، علم داده، و مهارت‌های نرم ارائه می‌دهند. بوت‌کمپ‌ها و دوره‌های فشرده نیز می‌توانند برای کسب سریع مهارت‌های فنی خاص مفید باشند.
4. ایجاد شبکه حرفه‌ای: ارتباط با همکاران، متخصصان صنعت و مربیان می‌تواند فرصت‌های یادگیری و توسعه شغلی را فراهم کند. شرکت در گروه‌های حرفه‌ای و کنفرانس‌ها به تبادل دانش و درک بهتر روندهای بازار کمک می‌کند.
5. تجربه عملی و پروژه‌های جانبی: یادگیری واقعی غالباً از طریق عمل اتفاق می‌افتد. افراد باید به دنبال فرصت‌هایی برای به کارگیری مهارت‌های جدید خود در پروژه‌های جانبی، کار داوطلبانه یا حتی در نقش فعلی خود باشند. این تجارب عملی، ارزش بیشتری نسبت به صرفاً گواهینامه‌ها دارند.

استراتژی‌های سازمانی برای بازآموزی و ارتقاء مهارت:

1. ارزیابی نیازهای مهارتی آینده: سازمان‌ها باید به طور مستمر و فعالانه نیازهای مهارتی آتی خود را بر اساس روندهای اتوماسیون، هوش مصنوعی و تحول دیجیتال پیش‌بینی کنند. این شامل تحلیل دقیق مشاغل موجود و پیش‌بینی چگونگی تأثیر اتوماسیون بر آن‌هاست.
2. سرمایه‌گذاری در برنامه‌های آموزشی داخلی: شرکت‌ها باید برنامه‌های آموزشی و بازآموزی جامعی را برای کارمندان خود طراحی و اجرا کنند. این برنامه‌ها می‌توانند شامل دوره‌های آموزشی فنی، کارگاه‌های مهارت‌های نرم، برنامه‌های مربی‌گری و حتی پشتیبانی از آموزش عالی باشند. برخی شرکت‌ها “دانشگاه‌های شرکتی” خود را برای ارائه آموزش‌های تخصصی ایجاد کرده‌اند.
3. فرهنگ‌سازی برای یادگیری مستمر: ایجاد فرهنگی که یادگیری را تشویق و پاداش می‌دهد، بسیار مهم است. این شامل تخصیص زمان برای یادگیری در ساعات کاری، ایجاد پلتفرم‌های داخلی اشتراک دانش، و ترویج فضایی است که در آن اشتباهات به عنوان فرصت‌های یادگیری دیده می‌شوند.
4. تغییر نقش‌ها و مسئولیت‌ها: به جای جایگزینی کامل نیروی کار، سازمان‌ها باید به دنبال بازطراحی مشاغل و انتقال کارمندان به نقش‌های جدید و با ارزش‌تر باشند. این شامل شناسایی وظایف اتوماسیون‌پذیر و تمرکز بر جنبه‌های انسانی و خلاقانه هر نقش است.
5. همکاری با نهادهای آموزشی و دولتی: شرکت‌ها می‌توانند با دانشگاه‌ها، مدارس فنی و حرفه‌ای و نهادهای دولتی همکاری کنند تا برنامه‌های درسی را متناسب با نیازهای بازار کار آینده تنظیم کنند. این مشارکت می‌تواند به ایجاد مسیرهای شغلی روشن و برنامه‌های بازآموزی هدفمند برای نیروی کار کمک کند.
6. مدیریت تغییر و ارتباطات شفاف: انتقال به یک محیط کاری اتوماسیون‌یافته می‌تواند برای کارمندان استرس‌زا باشد. سازمان‌ها باید فرآیند مدیریت تغییر را به طور شفاف اجرا کرده، نگرانی‌های کارمندان را رفع کنند و مزایای بازآموزی را برای آن‌ها توضیح دهند.

با اجرای این استراتژی‌های فردی و سازمانی، می‌توان اطمینان حاصل کرد که نیروی کار نه تنها در برابر چالش‌های اتوماسیون مقاوم خواهد بود، بلکه می‌تواند از فرصت‌های بی‌شماری که این عصر جدید ارائه می‌دهد، بهره‌برداری کند و جایگاه انسان در 2025 را در بالاترین سطح از ارزش‌آفرینی حفظ کند.

مدل‌های موفق مهارت‌آموزی در سطح جهانی و درس‌هایی برای ایران

در سراسر جهان، کشورها و سازمان‌های پیشرو، راهبردهای نوآورانه‌ای را برای مهارت‌آموزی در عصر اتوماسیون در پیش گرفته‌اند تا جایگاه انسان در 2025 را در بازار کار متحول حفظ کنند. بررسی این مدل‌های موفق می‌تواند درس‌های ارزشمندی برای ایران فراهم کند. این مدل‌ها غالباً بر همکاری بین بخش‌های دولتی، خصوصی و دانشگاهی، و تمرکز بر مهارت‌های آینده‌نگرانه تأکید دارند.

۱. سنگاپور: رویکرد SkillsFuture

سنگاپور یکی از پیشگامان در زمینه برنامه‌ریزی نیروی کار برای آینده است. ابتکار SkillsFuture یک برنامه ملی است که به تمامی شهروندان سنگاپور، از بدو ورود به بازار کار تا بازنشستگی، یارانه آموزشی برای شرکت در دوره‌های مرتبط با مهارت‌های مورد نیاز آینده ارائه می‌دهد. این برنامه شامل:

• یارانه آموزشی فردی: هر شهروند یک اعتبار آموزشی اولیه دریافت می‌کند که می‌تواند برای دوره‌های تأیید شده در زمینه‌هایی مانند تحلیل داده، هوش مصنوعی، رباتیک، امنیت سایبری و مهارت‌های نرم استفاده شود.
• چارچوب‌های شایستگی صنعتی: دولت با همکاری صنایع، چارچوب‌های شایستگی مشخصی را برای هر بخش تدوین می‌کند که مسیرهای یادگیری و توسعه شغلی روشنی را ارائه می‌دهند.
• یادگیری مبتنی بر تجربه و کارآموزی: تأکید بر یادگیری در محیط کار و برنامه‌های کارآموزی مدرن که مهارت‌های عملی را به افراد آموزش می‌دهند.
• مشاوره شغلی و آموزشی: مراکز مشاوره برای کمک به افراد در شناسایی شکاف‌های مهارتی و انتخاب مسیرهای آموزشی مناسب.

درس برای ایران: نیاز به یک برنامه ملی و جامع با پشتیبانی دولتی برای ترویج یادگیری مادام‌العمر و ارائه مشوق‌های مالی برای مهارت‌آموزی. تدوین چارچوب‌های شایستگی مشترک با صنعت برای هماهنگی بین آموزش و نیازهای بازار کار.

۲. آلمان: سیستم آموزش دوگانه و Industry 4.0

آلمان سال‌هاست که با سیستم آموزش دوگانه (Dual Education System) خود که ترکیبی از آموزش نظری در مدارس حرفه‌ای و آموزش عملی در شرکت‌ها است، در تربیت نیروی کار ماهر موفق بوده است. با ظهور Industry 4.0 (انقلاب صنعتی چهارم)، آلمان این مدل را برای پاسخگویی به نیازهای دیجیتالی‌سازی و اتوماسیون به‌روز کرده است.

• تمرکز بر مهندسی و نوآوری: سرمایه‌گذاری گسترده در تحقیق و توسعه، به ویژه در رباتیک، هوش مصنوعی و اتوماسیون صنعتی.
• همکاری نزدیک صنعت و دانشگاه: شرکت‌ها به طور فعال در طراحی برنامه‌های درسی و ارائه فرصت‌های کارآموزی مشارکت دارند.
• بازآموزی نیروی کار موجود: برنامه‌های دولتی و شرکتی برای ارتقاء مهارت‌های نیروی کار فعلی به خصوص در بخش تولید برای انطباق با فناوری‌های هوشمند.

درس برای ایران: تقویت ارتباط صنعت و دانشگاه، گسترش مدل‌های آموزش عملی و کارآموزی، و تمرکز بر بازآموزی نیروی کار در بخش‌های کلیدی صنعت که تحت تأثیر اتوماسیون قرار دارند.

۳. ایالات متحده: برنامه‌های بوت‌کمپ و ابتکارات شرکت‌های تکنولوژی

در آمریکا، شرکت‌های تکنولوژی بزرگ و استارتاپ‌ها نقش مهمی در مهارت‌آموزی ایفا می‌کنند. مدل‌های بوت‌کمپ (Bootcamp) که دوره‌های فشرده و کوتاه مدت برای کسب مهارت‌های فنی خاص (مانند برنامه‌نویسی، علم داده، امنیت سایبری) ارائه می‌دهند، بسیار محبوب شده‌اند.

• تمرکز بر مهارت‌های کاربردی: بوت‌کمپ‌ها بر آموزش مهارت‌هایی تمرکز دارند که فوراً در بازار کار قابل استفاده هستند.
• مشارکت بخش خصوصی: شرکت‌ها به طور فعال با دانشگاه‌ها و ارائه‌دهندگان آموزش برای طراحی دوره‌ها و استخدام فارغ‌التحصیلان همکاری می‌کنند.
• مایکروسافت و آمازون: شرکت‌هایی مانند مایکروسافت با “ابتکار مهارت‌های جهانی” خود، میلیون‌ها نفر را در مهارت‌های دیجیتال آموزش داده‌اند. آمازون نیز با برنامه “UpSkilling 2025” خود، قصد دارد 100,000 کارمند خود را در حوزه‌هایی مانند یادگیری ماشین و توسعه نرم‌افزار بازآموزی کند.

درس برای ایران: تشویق بخش خصوصی به سرمایه‌گذاری در مهارت‌آموزی، گسترش مدل‌های آموزشی فشرده و کاربردی (بوت‌کمپ)، و استفاده از ظرفیت‌های شرکت‌های بزرگ فناوری برای توسعه نیروی انسانی.

۴. استونی: جامعه دیجیتال و آموزش از راه دور

استونی به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین کشورهای دیجیتال شناخته می‌شود. این کشور از پتانسیل فناوری برای ایجاد فرصت‌های مهارت‌آموزی در مقیاس وسیع بهره برده است.

• زیرساخت دیجیتال قوی: دسترسی گسترده به اینترنت و خدمات دیجیتال، امکان آموزش آنلاین را برای تمامی شهروندان فراهم کرده است.
• آموزش دیجیتال از سنین پایین: کودکان از سنین پایین با برنامه‌نویسی و تفکر الگوریتمی آشنا می‌شوند.
• E-Residency و جذب استعداد: این برنامه به افراد خارجی اجازه می‌دهد تا کسب‌وکارهای دیجیتال خود را در استونی راه‌اندازی کنند و به اکوسیستم دیجیتال این کشور متصل شوند، که خود به تبادل دانش و مهارت کمک می‌کند.

درس برای ایران: سرمایه‌گذاری بر زیرساخت‌های دیجیتال، ترویج آموزش دیجیتال از سنین پایه، و استفاده از فناوری برای گسترش دسترسی به مهارت‌آموزی در مناطق مختلف.

در نهایت، برای ایران، درس‌های کلیدی شامل نیاز به یک رویکرد جامع، همکاری بین‌بخشی، تمرکز بر مهارت‌های کاربردی و آینده‌نگر، و سرمایه‌گذاری مداوم بر روی مهارت‌آموزی در عصر اتوماسیون است. این اقدامات نه تنها به افراد کمک می‌کند تا جایگاه انسان در 2025 را حفظ کنند، بلکه به اقتصاد کل کشور نیز برای رقابت‌پذیری در سطح جهانی یاری می‌رساند.

فراتر از مهارت‌های فنی: تقویت هویت انسانی در کار

در حالی که اهمیت مهارت‌های فنی مرتبط با هوش مصنوعی، علم داده و رباتیک غیرقابل انکار است، اما برای حفظ جایگاه انسان در 2025، باید نگاهی فراتر از صرف مهارت‌های تکنیکی داشته باشیم. هسته اصلی ارزش انسان در عصر اتوماسیون، نه در توانایی رقابت با ماشین‌ها در وظایف تکراری یا محاسباتی، بلکه در تقویت و پرورش آن دسته از ویژگی‌ها و قابلیت‌هایی نهفته است که به طور منحصربه‌فرد، انسانی هستند و ماشین‌ها قادر به تقلید کامل آن‌ها نیستند. اینجاست که مفهوم “هویت انسانی در کار” اهمیت پیدا می‌کند.

۱. هوش هیجانی و همدلی: ماشین‌ها می‌توانند داده‌های هیجانی را پردازش کنند، اما قادر به درک واقعی، حس کردن یا همدلی با انسان‌ها نیستند. در مشاغلی که نیازمند تعامل با انسان‌ها، حل و فصل منازعات، مشاوره، پرستاری، تدریس یا رهبری هستند، توانایی برقراری ارتباط عمیق، درک نیازهای عاطفی دیگران و نشان دادن همدلی، از اهمیت حیاتی برخوردار است. این مهارت‌ها در مشاغل خدماتی، بهداشتی و درمانی، و هر نوع کار تیمی، عنصر کلیدی برای موفقیت هستند.

۲. خلاقیت و شهود: اگرچه هوش مصنوعی می‌تواند الگوهای خلاقانه را تولید کند (مانند موسیقی یا هنر)، اما خلاقیت انسانی فراتر از ترکیب مجدد داده‌هاست. این شامل توانایی ایجاد ایده‌های کاملاً جدید، دیدن ارتباطات نامنتظره و استفاده از شهود در شرایط مبهم است. در طراحی محصول، بازاریابی، هنر، و حل مسائل پیچیده، عنصر خلاقیت و بینش انسانی همچنان بی‌رقیب است. شهود، به عنوان توانایی تصمیم‌گیری سریع و ناخودآگاه بر پایه تجربیات قبلی و درک عمیق، در شرایط عدم قطعیت و پیچیدگی، یک دارایی انسانی بی‌بدیل است.

۳. تفکر اخلاقی و ارزش‌گذاری: ماشین‌ها الگوریتم‌هایی را اجرا می‌کنند که توسط انسان‌ها برنامه‌ریزی شده‌اند. تصمیم‌گیری‌های اخلاقی، درک ارزش‌ها، قضاوت بین درست و غلط در موقعیت‌های مبهم، و مسئولیت‌پذیری در قبال پیامدهای تصمیمات، همگی از ویژگی‌های منحصر به فرد تفکر انسانی هستند. با گسترش هوش مصنوعی و کاربردهای آن در حوزه‌های حساس مانند پزشکی، حقوق یا عدالت، نیاز به متخصصانی با سواد اخلاقی و توانایی تعیین چارچوب‌های اخلاقی برای فناوری‌ها بیش از پیش احساس می‌شود. جایگاه انسان در 2025 بیش از پیش با نقش ناظر اخلاقی و ارزش‌گذار گره خورده است.

۴. توانایی‌های روایت‌گری و معنابخشی: انسان‌ها نه تنها به داده‌ها و منطق نیاز دارند، بلکه به داستان‌ها، معنا و هدف نیز اهمیت می‌دهند. توانایی ایجاد روایت‌های جذاب، الهام بخشیدن به دیگران، و ایجاد حس هدف مشترک، از ویژگی‌های رهبری انسانی است. در بازاریابی، برندسازی، ارتباطات داخلی و خارجی، و ساختاردهی فرهنگ سازمانی، این توانایی‌ها حیاتی هستند. ماشین‌ها می‌توانند داده‌ها را تحلیل کنند، اما نمی‌توانند به آن معنایی انسانی ببخشند یا داستانی را روایت کنند که قلب مخاطب را تسخیر کند.

۵. مدیریت تغییر و تاب‌آوری: عصر اتوماسیون با تغییرات مداوم همراه است. توانایی مدیریت اضطراب ناشی از تغییر، حفظ روحیه تیمی در مواجهه با عدم قطعیت، و الهام بخشیدن به دیگران برای پذیرش تحولات، از جمله مهارت‌های انسانی حیاتی است. تاب‌آوری، یعنی توانایی بازگشت از شکست‌ها و چالش‌ها با قدرت بیشتر، ویژگی است که برای افراد و سازمان‌ها در این دوران متحول ضروری است.

بنابراین، مهارت‌آموزی در عصر اتوماسیون نباید تنها بر روی بخش‌های فنی متمرکز باشد، بلکه باید به طور فعالانه به تقویت این ابعاد انسانی نیز بپردازد. مدارس، دانشگاه‌ها، و سازمان‌ها باید برنامه‌های آموزشی خود را به گونه‌ای طراحی کنند که این مهارت‌های منحصر به فرد انسانی را پرورش دهند. با این رویکرد، انسان‌ها نه تنها می‌توانند با ماشین‌ها همزیستی کنند، بلکه می‌توانند نقش‌های مکمل و با ارزشی ایفا کنند که هرگز توسط الگوریتم‌ها قابل جایگزینی نیستند و جایگاه انسان در 2025 را به عنوان یک همکار ارزشمند در کنار فناوری تثبیت کنند.

جایگاه انسان در اکوسیستم کاری 2025: همزیستی و هم‌افزایی

در افق سال 2025، جایگاه انسان در اکوسیستم کاری به سمت یک مدل همزیستی و هم‌افزایی با فناوری‌های اتوماسیون و هوش مصنوعی تکامل خواهد یافت. این دیدگاه، فراتر از رقابت ساده بین انسان و ماشین است و بر این اصل استوار است که هر دو عنصر، نقاط قوت منحصر به فردی دارند که می‌توانند مکمل یکدیگر باشند و ارزشی فراتر از مجموع اجزا خلق کنند. برای حفظ جایگاه انسان در 2025، باید به جای تمرکز بر جایگزینی، بر چگونگی همکاری و هماهنگی انسان و ماشین تأکید شود.

۱. همکاری انسان و ماشین (Human-Machine Collaboration):

مدل آینده کار، مدل کار مشارکتی است. ماشین‌ها در انجام وظایف تکراری، پردازش حجم عظیمی از داده‌ها، شناسایی الگوها و ارائه تحلیل‌های سریع و بی‌طرفانه برتری دارند. انسان‌ها در مقابل، در خلاقیت، تفکر انتقادی، حل مسائل پیچیده و مبهم، هوش هیجانی، قضاوت اخلاقی و تعاملات اجتماعی برتری دارند. در این اکوسیستم، ماشین‌ها به عنوان دستیارها و ابزارهایی قدرتمند عمل می‌کنند که قابلیت‌های انسانی را ارتقاء می‌بخشند.

• پزشکی: هوش مصنوعی به پزشکان در تشخیص سریع‌تر و دقیق‌تر بیماری‌ها، تحلیل تصاویر پزشکی و پیشنهاد طرح‌های درمانی کمک می‌کند. اما تصمیم نهایی، ارتباط با بیمار، درک نگرانی‌های او و ارائه مراقبت‌های دلسوزانه، همچنان در دست پزشک است.
• خدمات مشتری: چت‌بات‌ها می‌توانند به سوالات رایج و تکراری پاسخ دهند، اما در موقعیت‌های پیچیده، نیاز به همدلی، حل مشکلات غیرمنتظره و مدیریت نارضایتی مشتری، انسان را ضروری می‌سازد.
• تولید و صنعت: ربات‌های همکار (Cobots) در کنار کارگران انسانی، وظایف سنگین و تکراری را انجام می‌دهند، در حالی که انسان‌ها بر کنترل کیفیت، تنظیم ماشین‌آلات، و حل مشکلات فنی پیچیده تمرکز می‌کنند.

۲. تغییر از “وظایف” به “قابلیت‌ها” و “نقش‌ها”:

به جای تمرکز بر وظایف منفرد که می‌توانند اتوماسیون شوند، نگاه باید به سمت قابلیت‌های جامع و نقش‌های شغلی متمرکز شود. بسیاری از مشاغل، ترکیبی از وظایف هستند. اتوماسیون ممکن است بخش‌هایی از یک شغل را از بین ببرد، اما می‌تواند بخش‌های باقیمانده را غنی‌تر و نیازمند مهارت‌های انسانی باارزش‌تری کند.

• مثلاً، یک حسابدار ممکن است وظایف ورود داده را به RPA واگذار کند، اما زمان بیشتری را صرف تحلیل مالی، مشاوره استراتژیک یا نظارت بر انطباق قانونی کند.
• یک معلم ممکن است از هوش مصنوعی برای شخصی‌سازی محتوای آموزشی برای هر دانش‌آموز استفاده کند، اما زمان بیشتری را صرف مربی‌گری، پرورش مهارت‌های تفکر انتقادی و توسعه مهارت‌های اجتماعی دانش‌آموزان کند.

۳. نیاز به “تفسیرگران” و “ناظران” هوش مصنوعی:

با افزایش پیچیدگی سیستم‌های هوش مصنوعی، نیاز به نقش‌هایی که بتوانند خروجی‌های این سیستم‌ها را تفسیر کنند، آن‌ها را برای سوگیری‌ها ممیزی کنند، و اطمینان حاصل کنند که آن‌ها به طور اخلاقی و موثر عمل می‌کنند، افزایش می‌یابد. نقش‌هایی مانند متخصص اخلاق هوش مصنوعی، مربی الگوریتم، و تحلیلگر سوگیری‌های داده، برای جایگاه انسان در 2025 حیاتی خواهند بود.

۴. تقویت مهارت‌های فراسازمانی (Transversal Skills):

همزیستی موفقیت‌آمیز، نیازمند مهارت‌هایی فراتر از تخصص‌های فنی است. مهارت‌های فراسازمانی مانند حل مسئله، تفکر انتقادی، خلاقیت، ارتباطات و همکاری، برای تمامی نقش‌ها، صرف نظر از حوزه فعالیت، حیاتی هستند. این مهارت‌ها به انسان‌ها کمک می‌کنند تا به طور مؤثر با ماشین‌ها و دیگر انسان‌ها تعامل داشته باشند، و خود را با تغییرات مداوم تطبیق دهند. این مهارت‌ها به عنوان “چسب” بین فناوری و انسانیت عمل می‌کنند و جایگاه انسان در 2025 را در کانون نوآوری و ارزش‌آفرینی قرار می‌دهند.

در نهایت، اکوسیستم کاری 2025، محیطی است که در آن انسان‌ها و ماشین‌ها به عنوان همکاران قدرتمند، نه رقیب، عمل می‌کنند. موفقیت در این اکوسیستم به توانایی ما در درک نقاط قوت هر دو طرف، سرمایه‌گذاری در مهارت‌آموزی در عصر اتوماسیون برای تقویت قابلیت‌های انسانی، و ایجاد ساختارهایی که همکاری و هم‌افزایی را ترویج می‌کنند، بستگی دارد. این دیدگاه، نه تنها آینده‌ای پایدار برای نیروی کار انسانی را ترسیم می‌کند، بلکه راه را برای دستاوردهای بی‌سابقه‌ای در بهره‌وری و نوآوری هموار می‌سازد.

چشم‌انداز آتی و توصیه‌های نهایی

چشم‌انداز جایگاه انسان در 2025 در عصر اتوماسیون، نه یک کابوس از بیکاری گسترده، بلکه تصویری از یک بازار کار متحول و پیچیده است که در آن، مهارت‌ها و قابلیت‌های انسانی به شیوه‌های جدید و ارزشمند مورد تقاضا قرار می‌گیرند. همانطور که در بخش‌های پیشین به تفصیل بررسی شد، اتوماسیون و هوش مصنوعی در حال بازتعریف ماهیت کار هستند؛ وظایف تکراری را از انسان‌ها می‌گیرند و نقش‌های جدیدی را خلق می‌کنند که نیازمند ترکیبی منحصر به فرد از مهارت‌های شناختی پیشرفته، هوش هیجانی، خلاقیت و توانایی‌های حل مسئله پیچیده است. برای عبور موفق از این دگرگونی و شکوفایی در دنیای جدید، نیاز به یک رویکرد جامع و چندوجهی در مهارت‌آموزی در عصر اتوماسیون است.

توصیه‌های نهایی برای افراد:

1. ذهنیت یادگیری مادام‌العمر را در خود نهادینه کنید: این مهم‌ترین سرمایه‌گذاری برای آینده شغلی شماست. فعالانه در پی یادگیری مهارت‌های جدید باشید و خود را برای تغییرات آماده کنید. هرگز از یادگیری دست نکشید.
2. بر مهارت‌های انسانی تمرکز کنید: در کنار مهارت‌های فنی، بر تقویت خلاقیت، تفکر انتقادی، حل مسئله، هوش هیجانی، ارتباطات و رهبری خود تأکید کنید. این‌ها مهارت‌هایی هستند که ماشین‌ها قادر به تقلید کامل آن‌ها نیستند.
3. سواد دیجیتال و سواد داده را توسعه دهید: لزوماً نیاز نیست برنامه‌نویس شوید، اما درک اصول کار با داده‌ها، هوش مصنوعی و امنیت سایبری برای هر حرفه‌ای ضروری است.
4. انعطاف‌پذیر و سازگار باشید: بازار کار آینده نیازمند افرادی است که بتوانند به سرعت خود را با نقش‌ها، فناوری‌ها و محیط‌های جدید تطبیق دهند. تاب‌آوری در برابر عدم قطعیت، کلید موفقیت است.
5. شبکه حرفه‌ای خود را بسازید و حفظ کنید: ارتباط با همکاران و متخصصان صنعت می‌تواند فرصت‌های یادگیری و پیشرفت شغلی جدیدی را برای شما فراهم کند.

توصیه‌های نهایی برای سازمان‌ها:

1. در بازآموزی و ارتقاء مهارت کارکنان خود سرمایه‌گذاری کنید: به جای دیدن اتوماسیون به عنوان تهدیدی برای نیروی کار، آن را فرصتی برای توانمندسازی و ارتقاء آن‌ها در نظر بگیرید. برنامه‌های آموزشی هدفمند برای مهارت‌های آینده طراحی کنید.
2. فرهنگ یادگیری مستمر را ترویج دهید: محیطی ایجاد کنید که در آن کارمندان احساس امنیت کنند تا مهارت‌های جدید را امتحان کرده، شکست بخورند و دوباره تلاش کنند. زمان و منابع لازم برای یادگیری را فراهم آورید.
3. ساختارها و نقش‌های شغلی را بازطراحی کنید: به جای حذف مشاغل، وظایف اتوماسیون‌پذیر را از وظایف انسانی جدا کرده و نقش‌ها را به گونه‌ای طراحی کنید که بر قابلیت‌های منحصربه‌فرد انسانی تأکید شود.
4. همکاری با نهادهای آموزشی را تقویت کنید: با دانشگاه‌ها، مدارس فنی و حرفه‌ای و مراکز آموزشی همکاری کنید تا برنامه‌های درسی با نیازهای واقعی صنعت همسو شوند و استعدادهای مورد نیاز توسعه یابند.
5. مدیریت تغییر را جدی بگیرید: ارتباطات شفاف، پشتیبانی روان‌شناختی و مشارکت دادن کارکنان در فرآیند تغییر، می‌تواند به کاهش نگرانی‌ها و افزایش پذیرش فناوری‌های جدید کمک کند.

توصیه‌های نهایی برای دولت‌ها و سیاست‌گذاران:

1. زیرساخت‌های دیجیتال را توسعه دهید: دسترسی گسترده و با کیفیت به اینترنت و پلتفرم‌های دیجیتال، پیش‌نیاز هرگونه برنامه مهارت‌آموزی در مقیاس ملی است.
2. سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش را مدرن کنید: سیستم آموزشی را از مدارس ابتدایی تا دانشگاه‌ها، برای پرورش مهارت‌های قرن 21 (تفکر انتقادی، خلاقیت، سواد دیجیتال) به‌روز کنید. برنامه‌های درسی را با نیازهای آینده بازار کار همسو سازید.
3. برنامه‌های ملی بازآموزی و ارتقاء مهارت را پشتیبانی کنید: مشوق‌های مالی و قانونی برای افراد و سازمان‌ها جهت سرمایه‌گذاری در مهارت‌آموزی فراهم آورید. برنامه‌هایی مشابه “SkillsFuture” سنگاپور می‌توانند الهام‌بخش باشند.
4. شبکه امنیت اجتماعی را تقویت کنید: در دوران گذار، برای حمایت از افرادی که شغل خود را از دست می‌دهند، شبکه‌های امنیت اجتماعی قوی و برنامه‌های انتقال شغلی فراهم کنید.
5. به سیاست‌گذاری اخلاقی هوش مصنوعی بپردازید: برای اطمینان از استفاده مسئولانه از فناوری‌های هوش مصنوعی، چارچوب‌های اخلاقی و قانونی را تدوین کنید که به حفظ حقوق و کرامت انسانی کمک کند.

جایگاه انسان در 2025، نه تنها به قابلیت‌های فنی ما، بلکه به توانایی ما در تقویت جوهره انسانیت‌مان بستگی دارد. با رویکردی هوشمندانه به مهارت‌آموزی در عصر اتوماسیون، می‌توانیم آینده‌ای را بسازیم که در آن، فناوری نه تنها ما را جایگزین نمی‌کند، بلکه به ما قدرت می‌دهد تا به پتانسیل کامل خود دست یابیم و جامعه‌ای غنی‌تر و مولدتر خلق کنیم. این سفر تحول‌آفرین، نیازمند همکاری و تعهد از سوی تمامی ذینفعان است تا اطمینان حاصل شود که هر فردی فرصت شکوفایی در عصر جدید را خواهد داشت.